Toonbeelden

'Your wife fucking fucked a fucking goj.'
'You fucking fuckhead. Get out of my fucking way.'
'Fuck you, fucker.'
'I fucking don't want to fucking listen to you, you fuck.'

Locatie: Belgiëlei, Antwerpen. Voor wie er niet bekend is: hartje Joodse buurt.
Tijd: 23u45
Dag: vrijdag. Voor wie het niet weet: sabbat.

Ik lig in bed (hotel / vriendin uit Zweden / thuis twee kinderen met examens).
Buiten klinkt geroep. Omdat mijn fiets aan een paal is vastgemaakt en ik het niet vertrouw, ga ik kijken aan het raam.

Er komen drie mannen in typisch joods-orthodoxe kledij uit een gebouw. Een van hen is duidelijk over zijn toeren. Elk tweede woord heeft met 'fuck' te maken. Hij steekt middelvingers in de lucht. Hij staat in het midden van de straat te roepen. Er komt een wagen aan die moet stoppen. Hij slaat op de wagen en roept een zin met 'fuck' erin. De twee anderen staan erbij en kijken ernaar.

Zweedse vriendin en ik hebben intussen het raam geopend en slaan het toneel met open mond gade. In onze nachtponnetjes.

Aan de overkant van de straat gaan ook ramen open.
Er steken mannen hun hoofden buiten. Achter elke man staat een vrouw met een doekje om haar hoofd.
Ik weet niet of het met onze ponnetjes te maken heeft, maar de mannen gaan een voor een naar binnen en zetten hun hoed op. Groot, rond, pels.

Beneden tiert fuckerdefuck door.
Aan de overkant is elk raam een schilderij met hoed / doekje.
We komen niet meer bij van het lachen.

Het is de dag dat de krant het verhaal brengt van de Joodse vrouwen die wat netter gekleed moeten gaan.

Altijd gedacht dat orthodoxe joden het toonbeeld van ingetogenheid waren.
No fucking way!