Het is tijd

Mijn dochter heeft geen vriendenkring.

Mijn dochter heeft een 'posse'; een soort melkwegstelsel met planeten die rond elkaar draaien en waarbij elk om beurt de rol van de zon inneemt.
Ze zien elkaar graag. Ze zorgen voor elkaar. Ze hangen aan elkaar met onzichtbare maar bijzonder stevige lijm.

De meisjes noemen zichzelf 'de kudde'. De jongens 'de regering'. Volgens mijn dochter moeten we daar niks seksistisch achter zoeken. De regering heeft meer met apen dan met politiek te maken.

Ze neemt nu al een paar weken afscheid van haar posse. We kunnen het aantal ontbijten, brunches, lunches en diners niet meer tellen. De stapel gelukspoppetjes, cadeautjes, briefjes groeit gestaag. Vanmorgen om halfacht stopte iemand een stapel brieven in de bus.
Het waren afscheidsbriefjes van de kudde & de regering.

Ze is gaan ontbijten.
En morgen vertrekt ze.

Het is tijd.