Bestaat Satan echt?

Ze komen meestal op vrijdag en ze zijn altijd met twee. Het kromme meneertje werd vervangen door een vrouw, maar de meneer met het scheve gezicht en de - in een tijd dat plastische chirurgie nog in de kinderschoenen stond - geopereerde hazenlip bleef. Hij voert altijd het woord. De tegenpartij staat er meestal wat onwennig bij. Zij zijn het die me aan het einde van het sermoen een fijn weekend wensen, misschien om het hele gedoe rond God en Duivel wat te counteren en me te verzekeren dat het allemaal niet zo'n vaart zal lopen.

Ik sta dan in de gang met De Wachttoren in mijn handen en lees de titel. Vandaag luidt die 'Bestaat Satan echt?' De meneer vroeg het me en ik dat vond ik lastig. Ik ben niet goed in gewijde geschiedenis. Ik had het antwoord dan ook fout.
(TIP: het antwoord lees je in De Wachttoren van deze week)

Ik heb niks met Jehovah of zijn koninkrijk. Als ik eerlijk ben, werken die mensen meestal op mijn zenuwen. Ik heb hen ooit gebruikt voor een Code 37-verhaal - want ja, zo ben ik wel.

Maar waarom blijf ik dan elke keer zo ontzettend vriendelijk?
Zo vriendelijk dat ze me regelmatig een briefje in de hand drukken en met aandrang vragen om een keer naar een bijeenkomst te komen.

Zeg eens eerlijk. Zou jij het kunnen? Een slecht geopereerde hazenlip? Een mevrouw die een beetje op Célie Dehaene lijkt en met een wandelstok loopt?
Hey... Misschien ben ik wel een betere christen dan ik denk!