Het Parijs van Flo

Flo houdt van Parijs.
Als ze kon kiezen zou ze Parisienne zijn.
En wàt voor een Parisienne zou ze zijn.
Een Parisienne op hoge hakken. Zonder schrik.

Ik hoorde het nieuws vanochtend pas.
'Vreselijk', zei Patrick die met de kranten aan de keukentafel zat.
Ik begreep hem niet.
Toen pas zag ik wat er gebeurd was.
Parijs, het Parijs van Flo, lag onder vuur.

's Nachts had Patrick een bericht naar onze kinderen gestuurd:
'Dit is politiek. Laat het nooit een aanleiding zijn om vrienden niet meer te vertrouwen, ook al hebben ze een ander geloof. Wees alert! Wees voorzichtig! Maar ga puur op je gevoel af.'
'Blijf de ruim denkende mensen die jullie nu zijn. Mama en ik hebben jullie opgevoed in een geest van openheid, met respect voor iedereen die er andere ideeën op nahoudt. Jullie zijn allebei in het buitenland (geweest) en weten uit eerste hand hoe verschillend culturen kunnen zijn. Jullie weten ook dat extremisten nooit het algemene belang vertegenwoordigen (kijk naar het Vlaams Belang). Wees niet bang!'

Ik ben niet bang.
Ik ben verdrietig.
Voor Flo en haar Parijs.
Voor een wereld die weer een stuk van haar vrijheid verloren heeft vannacht.
En boven alles blijf ik geloven dat we onze kinderen moeten leren vliegen.
Zonder angst voor de ander.