Motto to live by

Life should not be a journey to the grave with the intention of arriving safely
in an attractive and well-preserved body,
but rather to skid in sideways, chocolate in one hand, martini in the other, body thoroughly used up,
totally worn out and screaming: 'Woo hoo! What a ride!'
(Hunter S.Thomson - met dank aan Nathalie)

donderdag 11 februari 2010

Gezin

Een gezin is soms moeilijk. Correctie: een gezin is meestal een beetje moeilijk. En soms heel. Niet dat ik het zou willen missen, maar soms zou ik het even willen verstoppen. Op zo'n manier dat ik het ook niet meteen terugvond. 
Mensen uit een gezin vragen namelijk nogal wat van je. Of je hun broek gestreken hebt en of het nu echt zo is dat ze maar vier broeken hebben. Of je even kan helpen met huiswerk - gewoon inspiratie geven - maar dan toch ook nog even die tekening maken. En dat lettertype, dat kan ik ook niet zo goed als jij, hoor mama. Of je hen even naar de training wilt brengen. En weer komen halen natuurlijk. Want je wil toch niet dat ze hun nek breken met dit pokkeweer. Of je misschien nog een extra fles shampoo hebt die ze mee kunnen nemen op reis. Liefst van die uit de bruine fles. Of je morgen nog even over en weer kan rijden. 
Ik word daar meestal moe van. Al die dingen om te doen, om te onthouden. De mamanager. Misschien is het wel de titel van een boek? Vier agenda's in mijn hoofd, de boekhouding, het voorraadbeheer, de catering, de styling, het ik-moet-een-prik-en-ik-moet-op-controle-bij-de-tandartsstatussen van iedereen. Maar anderzijds: stel dat ik geen gezin had en alleen maar tijd? Wat een idee!

Geen opmerkingen: