Ziek. Ik ben er ziek van. Ik had het al moeilijk met de kinderen die omkwamen in die Zwitserse skibus. Het kwam te kortbij. Mijn kinderen deden dat ook, gaan skiën met een skibus, en elke keer brandde ik een kaarsje zo lang ze onderweg waren. Op de heenweg en op de terugweg.
Vanmorgen zie ik Wannes plots vroeg op facebook verschijnen. En dat is nooit goed nieuws. Zijn vriend Hadrien Thys is gestorven. Een Brusselaar waarmee hij net die grote reis naar het noorden maakte. Een boezemvriend. Hij is overreden en heeft het niet gehaald. Mijn grootste angst als moeder. Als moeder nù, met een zoon die te ver weg zit om comfortabel te zijn.
Ik kon me inleven in wat die ouders van die kinderen op de bus moeten voelen - maar met dit bericht wil ik plots al mijn gevoelens stopzetten.
Veel korterbij mag het niet meer komen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hallo, ik ken u niet, en u kent mij niet, maar ik ben bij toeval op uw blog terecht gekomen en wat blijven plakken. Onze dochter Joke, die momenteel als AFS studente in Argentinië verblijft, meldde mij juist het verschrikkelijke nieuws van de overleden Hadrien Thys. Alsof er deze week nog niet genoeg vreselijk nieuws was, komt dit er nog bij.Door zijn naam te googlen kwam ik dus zo op uw blog terecht. als "zendmoeder" kan ik me de verschrikkelijke pijn van zijn ouders nu voorstellen, dit is de grootste nachtmerrie dat je kan meemaken. Ook voor uw zoon zal dit heel moeilijk zijn, hopelijk zorgt AFS voor de nodige ondersteuning van de andere studenten ginder.
Ik las ook dat u tegelijk zend-en gastmpeder bent, en dan nog wel van een Chileens meisje...Wij hadden het voorbije schooljaar een Chileense jongen in huis, geweldige kerel, vriendelijk, optimistisch, goedlachs... Wij missen hem nog elke dag, maar...dat wil niet zeggen dat elke dag met hem in huis even gemakkelijk was. Het was een unieke ervaring. Wij wensen jullie nog veel plezier met Valentina. Onze gedachten zijn nu ook bij Hadrien en zijn ouders. Groetjes, Linda
Dag Linda. Dankjewel voor je reactie! Ja, het is inderdaad onze grootste vrees - dat er iets met onze kinderen zou gebeuren als ze zo ver weg zijn. Wannes heeft het heel moeilijk. Niet alleen omdat wij er niet zijn, maar ook omdat het onmogelijk is om alle AFSers die Hadrien kenden in Brazilië bij elkaar te krijgen. Daarvoor is het land te groot. Het is ook een klap voor hen om te beseffen dat er iets kàn gebeuren. Daar sta je als student gewoon niet bij stil.
Ik weet niet goed hoe Wannes wordt opgevangen. Hij krijgt veel steun van zijn gastgezin en van zijn vrienden op school.
Met Valentina is het dit jaar niet altijd even gemakkelijk. Wij hadden het ons anders voorgesteld (we waren zelf ook uitwisselingsstudent en konden ons echt wel een goede voorstelling maken van wat zo'n jaar inhield).
Wij zijn van comité ZAN (Zuid-Antwerpen). Van welk comité zijn jullie?
Groetjes! Hilde
Een reactie posten