Motto to live by

Life should not be a journey to the grave with the intention of arriving safely
in an attractive and well-preserved body,
but rather to skid in sideways, chocolate in one hand, martini in the other, body thoroughly used up,
totally worn out and screaming: 'Woo hoo! What a ride!'
(Hunter S.Thomson - met dank aan Nathalie)

dinsdag 25 december 2012

Kerstroos

7u - Ik ben nog moe als ik opsta, maar ik wil eigenlijk ook nog werken vandaag. Het lukt niet meteen en ik beslis om nog even op de sofa te liggen. Beetje naar televisie kijken, beetje lezen. Een uur later lig ik er nog. Ik heb erge pijn in mijn rug en mijn bekken. Ik denk dat alles weer geblokkeerd zit.

9u - Ik bak koekjes en een cake voor vanavond, maar - tegen de normale gang van zaken in - gaat het me niet af. Het is een vervelende cake en het zijn lastige koekjes. Ik ga terug op de sofa liggen, lees, slaap.

14u - Ik eet een boterham maar heb geen honger. Ik keer terug naar mijn plekje op de sofa.

16u - Ik ga snel nog even naar de winkel om de hoek. Shampoo halen. Terug thuis ga ik achter de computer zitten, maar er komt niets. Ik kijk wat op facebook. Ik lees mijn mails. Ik begin met een foto-album van onze reis naar Amerika. Ik knoei maar wat.

18u - Ik begin aan het kerstdiner. Hapjes, vis, vlees, dessert. Het lukt me niet om enthousiast te worden.

19u30 - We drinken champagne. Mijn been begint pijn te doen. Er zit een rode vlek op - die had ik vanmorgen ook al gezien maar toen was ze nog heel klein - die warm aanvoelt. We zijn bezorgd om Wannes want die heeft bronchitis en ziet er niet goed uit. Hij hoest zich de longen uit het lijf.

20u - We gaan aan tafel, maar het smaakt me niet. Ik eet mijn bord halfleeg.Volgens de anderen is het lekker. Wannes heeft nu heel harde keelpijn.

21u30 - Pakjes! Pakjes! Pakjes! Altijd leuk. Maar de vlek op mijn been is groter en warmer.

22u30 - Ik vraag Flo om op haar iPod op te zoeken wat 'rare rode vlekken op been' kunnen zijn. Ze leest iets voor over wondroos. De symptomen kloppen allemaal: moe, lusteloos, rode vlek op been die warm aanvoelt en pijnlijk is. En die groter wordt. Patrick wil meteen naar het ziekenhuis, maar ik lach het weg.

00u00 - Ik ga achter de computer zitten en tik wondroos in. Ik begin te twijfelen. Patrick komt zeggen dat hij gaat slapen. Ik toon wat ik gevonden heb en we beslissen om uiteindelijk toch de dokter van de wachtdienst vlakbij te bellen. Ik vertel wat er aan de hand is met mijn been, maar zeg niets over wondroos. Dokters vinden het niet leuk als je zelf een diagnose stelt...
De dokter zegt dat ik langs moet komen. NU. Meteen. Niet twijfelen. Ik had er al moeten staan.

00u15 - De dokter zegt dat het inderdaad wondroos is. Blijkbaar zijn in een minuscuul wondje bacteriën binnengedrongen die zich razendsnel aan het vermenigvuldigen zijn. De dokter - het is een vrouw - is jong, grappig en vriendelijk. Ik voel me al minder schuldig dat ik ben langsgekomen.
Ik krijg een briefje voor de apotheker en moet meteen beginnen met een heel zware antibioticakuur. De apotheker is jong, vrouwelijk en vriendelijk.

01u30 - Ik slik antibiotica en bind een natte, koude handdoek om mijn been. Als ik koorts krijg moet ik meteen naar het ziekenhuis aan een baxter.

De volgende dag, 10u30 - Ik heb geen koorts. De antibiotica werkt. 

Zo. Dat was mijn kerstverhaal dit jaar.

donderdag 6 december 2012

Boekbespreking

Ik kocht ze uit nieuwsgierigheid. Omdat ik wou weten waarover de heisa ging en waarom het wereldwijd  bestsellers waren. Ik wil namelijk ook ooit een bestseller schrijven.
En natuurlijk ook omdat het over seks ging.
Ik  kwam van een bijzonder kale kermis thuis.

In het eerste boek van Fifty Shades of Grey maken we kennis met ene Anastasia die verliefd wordt op ene Grey. Tegen pagina twintig was ik al buiten adem en, neen, dat was niet van opwinding, maar omdat auteur EL James haar hoofdpersonage constant happend naar adem achterlaat. Ons Anastasia is vanaf de eerste seconde dat ze Grey in de - wat dacht u? - grijze ogen kijkt verloren en voor ze het weet duikt ze met hem de lakens in. Niet abnormaal, zal u zeggen, voor een gezond en goed van oren en poten voorzien meiske van tweeëntwintig. Maar... lo and behold! - ons Ana is nog maagd. Ze heeft zelfs nog geen verkennend gesprek gevoerd met haar onderste regionen! Dat weerhoudt haar er niet van om al van bij die eerste keer geweldig klaar te komen onder de deskundige leiding van meneer Grey. En de volgende keer ook. En de daarop volgende zes keer ook. U kunt de seksscènes in het boek alvast overslaan. Het einde is altijd hetzelfde.

Het tweede boek - want ik had ze dus meteen maar alle drie gekocht, kwestie van niet plots zonder te zitten - gaat verder op de ingeslagen weg. We zijn een maand later en - hop - tegen pagina twintig vraagt hij haar ten huwelijk en zeven orgasmes later zijn ze getrouwd. Intussen is de lezer ervan doordrongen dat meneer Grey een vreselijke jeugd had. Elke keer dat hij zich als een geweldige klootzak gedraagt, ziet Ana voor haar hoe hij als roodharig, klein jongetje door 'the crackwhore' verwaarloosd werd. Een naam krijgt de biologische moeder niet en wanneer je voor de twintigste keer 'the crackwhore' leest, kun je haar inderdaad niet meer uitstaan. Maar dan toch vooral om linguistische redenen...

Boek drie ligt op het nachtkastje voor als ik niet kan slapen, maar het vergt moeite om er in verder te lezen. Ana heeft intussen kennis gemaakt met butpluggen, vaginaballetjes en ander fraais (pas op, het blijft altijd proper want de pluggen wordt wel degelijk ontsmet na gebruik); ze is op huwelijksreis geweest naar het zuiden van Frankrijk (je zou denken dat zo een tycoon wel iets originelers kon verzinnen); ze beleeft af en toe nog eens een alomvattend en geweldig orgasme en ze zegt regelmatig 'ah' waarop hij dan 'aaaah' antwoordt.
Ik kan je niet vertellen hoe het afloopt. Misschien lees ik de laatste bladzijden ooit, maar ik denk dat het einde dat ik zelf verzin spannender is.

(Als je nu nog van plan bent om de boeken te lezen, ga dan niet verder. Ik verklap namelijk alles. Sorry).

Ik heb een vermoeden dat EL James niet echt bestaat - haar foto's op internet ten spijt. Dit boek werd geschreven door de eerste boekenschrijfcomputer, daar ben ik wel zeker van. Marketeers voerden een aantal parameters in waarvan ze wisten dat het echte selling propositions zijn en lieten de computer  zijn werk doen:

- Veel seks. Vooral seks die een beetje vuil lijkt maar van dichtbij reuze meevalt. En die altijd eindigt in een alomvattend orgasme. Vooral 'alomvattend' - hou dat in uw achterhoofd.

- Een braaf en mooi - maar niet té mooi, we moeten ons kunnen identificeren, dames! - meisje. Ze mag dan gestudeerd hebben en straks baas worden van het bedrijf dat hij voor haar gekocht heeft - erg snugger is ze niet. Eigenlijk wil ik haar vooral constant om haar oren slaan. Maar ik veronderstel dat 'ze' de vrouwtjes graag hebben zo. Beetje dom, beetje onderdanig, beetje trut.
Vergis je overigens niet: mevrouw Ana Steele is absoluut geen ordinaire golddigger! Oh neen! Ze is alleen maar naïef en lief en... een stom kalf eigenlijk.

- Een rijke en onwaarschijnlijk knappe man die de knieën van elke vrouw doet verweken. Hij is een zak van het zuiverste water, maar dat vergeef je hem wegens een slechte jeugd, veel geld, zijn uiterlijk. En hij bezorgt je bovendien om de twaalf pagina's een orgasme waarvan de muren denderen- ook al bindt hij daarvoor je voeten vast aan je polsen of stopt hij vanalles langs de achterdeur naar binnen. Hij is natuurlijk ook gul en geeft ons Ana zowaar een Macbook en een Blackberry cadeau. Duh! Mooie productplacement. Misschien komt daar in het derde boek nog een leuke groene Kitchenaid bij, want Ana - ja, ja, ja - houdt van koken!

- Dure auto's. Dure boten. Een vliegtuig. Een helikopter. The works, kortom.

- Roze champagne (yuk). En witte wijn met een Franse naam.

- Een niet te moeilijke verhaallijn. Tussen de ah's en de aaah's  en af en toe een 'oh' als Ana nadenkt - lees je zowaar  een dun verhaaltje. In het derde boek staat er iemand Ana en Christian naar het leven bijvoorbeeld. Je weet als lezer natuurlijk dat het de stoute ex-baas van Ana is, maar de personages moeten er nog even naar zoeken. De hele tijd klaarkomen zou ook voor hen teveel van het goede zijn. En hou het dan nog maar eens beschaafd!

-  Introductie van wat 'kinky' (nu ja) begrippen als 'dom' en 'sub'. Het eerste is geen Keulse kathedraal maar een 'dominant' en het tweede is geen Amerikaans belegd broodje maar een 'submissive'.
Voor uw eigen gezondheid: 'Het voortdurend lezen van deze woorden in het boek kan tot ernstige irritaties leiden.

- Herhaling. Herhaling. Herhaling. Om de vijftig bladzijden krijg je het gevoel dat er een copy/paste gedaan werd. Zelfde zinnen in dezelfde volgorde. Geen wonder natuurlijk: de computer.

Ergens diep in gelovig Nederland zijn er wachtlijsten van honderden mensen in de bibliotheek voor deze boeken.
Ik las ook dat het geboortecijfer gestegen zou zijn door de fratsen van Christian en Ana. Waar halen ze het?
En dat vrouwen plots andere dingen verwachten van hun man. Ik veronderstel 'dat hij een helikopter heeft' - want veel meer kan ik niet verzinnen.

Ik ben alleen maar 60 euro kwijt. En daarvoor kreeg ik zelfs geen alomvattend orgasme in ruil. Alleen wat slecht beschreven seks, een Amerikaanse versie van 'romantiek' en 'beschaving', een verhaal van minder dan niks en een idee voor een post in mijn blog.
Zonde van het geld.





PS: wie de boeken wil, mag ze komen halen. Ik wil ze ook in een anoniem pakket opsturen... Hahahaha!