Over datum

Een houdbaarheidsdatum.
Ik heb er zelf nooit zo mee gezeten als de yoghurt een week - of zelfs twee - over tijd was. Die at je toch gewoon op? Daar proefde je niks van. Ik nam het woord dus altijd met een dikke korrel zou. Bijkt ook niet in de Dikke van Dale te staan. Een verzinsel waarschijnlijk van marketeers om ervoor te zorgen dat we zo veel mogelijk weggooien en nieuw kopen.
Maar op een dag word je geconfronteerd met een heel andere houdbaarheidsdatum. Die van jezelf namelijk. Plots lopen mensen rond je zonder je nog echt te zien. Ze stellen je praktische vragen. Ze wapperen met hun handen en doen druk. Maar zodra jij je mond houdt en het praktische  van de baan is, kijkt er niemand nog. Er worden foto's genomen. Van iedereen. 'Oooooh! Wat ben jij mooi!' 'Oooooh! Wat een mooie jurk!' 'Ooooh! Wat gaan ze straks zeggen als ze je zo zien?'
En dan sta jij daar. Fotoloos. Beeldloos. Alleen maar goed voor praktische vragen. Zoals dat potje yoghurt dat nog goed is voor de grote honger maar dat eigenlijk alleen door de moeder des huizes nog wordt opgegeten. Zij weet wel dat die houdbaarheidsdatum niet veel betekent. Die yoghurt is niet slecht. Alleen gelooft niemand anders dat.