Motto to live by

Life should not be a journey to the grave with the intention of arriving safely
in an attractive and well-preserved body,
but rather to skid in sideways, chocolate in one hand, martini in the other, body thoroughly used up,
totally worn out and screaming: 'Woo hoo! What a ride!'
(Hunter S.Thomson - met dank aan Nathalie)

dinsdag 9 juni 2015

De Laatste Brooddoos

Vandaag was de dag van de Laatste Brooddoos.
Dat is een mijlpaal. Ik maak al 18 jaar brooddozen. Vroeger twee, de laatste jaren nog maar eentje. Nu komt er een einde aan die tijd want mijn jongste kind heeft straks geen brooddozen meer nodig. De deur naar de tijd van de brooddozen gaat voorgoed dicht.

Natuurlijk kan ik elke dag nog brooddozen maken en ik zou genoeg liefhebbers vinden om ze mee te nemen, maar daar gaat het niet om.
Dit was echt de Allerlaatste Officiƫle Brooddoos.
De doos die mee naar school moest omdat de eigenaar 's middags hongerig was en nog niet verondersteld werd om een belegd broodje te gaan kopen.
De doos die soms vergeten werd en dan vlug-vlug met de fiets moest nagebracht worden.
De doos die evolueerde van 'bokes-met-kinderworst' naar 'mama-zal-eens-iets-uitproberen'.
De doos die vaak vergeten werd op school zodat er weer een nieuwe moest gekocht worden.

Brooddozen werden een beetje mijn specialiteit dit laatste jaar. Wraps gevuld met avocado en gerookte kip en luzernescheutjes. Zelfgebakken boterhammen  dik gevuld met mozzarella, tomaten en basilicumblaadjes die een beetje tussen de randen uitpiepten. Broodjes met zelfgemaakte humus en feta en een feestelijk touwtje zodat je  een foodfoto had als je de doos open deed.

Er zaten altijd verschillende kleuren kerstomaatjes in de brooddoos. Op moeilijke momenten stak er een briefje bij

'Niemand op school heeft een brooddoos als ik', zei mijn dochter soms.

Ik stond er speciaal vroeg voor op en probeerde er elke dag iets bijzonders van te maken. Soms lag ik 's avonds in bed al te denken aan de brooddoos van de volgende dag. En als ik er een keer niet was, vroeg ik me af wie de brooddoos zou maken en of ze aan mijn standaard zou voldoen.

Ik deed dat graag, die brooddoos (O, die verleden tijd!).
Het was  mijn manier om het allemaal nog een keer extra intens te beleven. Om afscheid te nemen.

Nu is de Laatste Brooddoos dus echt aangebroken.
Gelukkig heb ik nog een paar weken voor het Laatste Ontbijt.

Daarnet zei Flo toen ze thuiskwam van school: 'Wil je morgen voor mij nog een keer een brooddoos maken? Niet om mee te nemen, maar gewoon...'

'Kun je een deelbrooddoos maken?' vroeg ze gisteren. Dus het werden drie dozen met groentequiche. En watermeloen als toetje.

Gelukkig is het Laatste Ontbijt nog niet aangebroken...

Geen opmerkingen: