Ze is geschrokken, die eerste dagen.
Want daar zat ze dan, in Paraguay. Op een paar duizend kilometer en meer dan 31 uur reizen van huis. En ze sprak geen Spaans, moest met een miauwende kat in de kamer slapen en had niet door dat ze zelf haar was zou moeten doen als ze schone kleren wou.
Maar kijk, een mens is flexibel.
Flo doet de was.
Flo kent al een klein beetje Spaans, genoeg om aan haar broertje te vragen of hij nog moe is.
Flo gaat naar school en draagt op dinsdagen een ander uniform dan op maandagen.
Flo bakt chipa's.
Flo gaat op bezoek bij de Vlaamse vereniging in Paraguay - die van Reizen Waes, ja - die haar vijftigste verjaardag viert en voor de gelegenheid een taart gebakken heeft met het AVV VVK kruis erop.
Ze maakt plannen.
Ze gaat traditioneel Paraguayaans leren dansen met een fles op haar hoofd.
https://www.youtube.com/watch?v=Q3rlikdV9UQ.
Ze maakt plannen om Fifi de tapir te bezoeken. Die van Reizen Waes, ja.
En naar Brazilië te gaan.
En naar Argentinië.
En naar Chili.
Natuurlijk zijn er ook slechte dagen met heimwee en de vraag 'waarom ben ik hier aan begonnen?'
Maar zoals ik al zei: ze is flexibel.
Zeg nu zelf.
Dat is toch geweldig. En ook dapper.
