Leila

Leila woont in Zuid-Afrika en houdt van koken. Ga zeker eens kijken naar haar leuke nieuwe blog! http://2platecooker.wordpress.com/

Beste heren van de Turnhoutsebaan,

U hebt geen manieren. Of laat me het sterker uitdrukken: u hebt to-taal geen manieren. Vandaag krabde u zich bijvoorbeeld zo grondig en langdurig in het kruis dat ik er zelf jeuk van kreeg. Ongegeneerd. Alsof de Turnhoutsebaan niet vol mensen liep. U kijkt erbij als een kameel die traag kauwend de woestijn in ogenschouw neemt.
Bijna elke dag spuwt u groene fluimen op het trottoir met een gemiddelde diameter van gemakkelijk drie centimeter. Ze vertrekken ergens diep in uw borst, worden door uw neus vakkundig naar de keel gebracht en vliegen dan richting aarde, bij voorkeur ergens in de buurt van mijn voeten. Onlangs vloog één van uw minder goed gemikte fluimen ei zo na tegen mijn voet. Ik zat  op de fiets en zag het groene gevaarte door de spaken van mijn voorwiel gaan waardoor ik bijna over mijn nek ging. Letterlijk én figuurlijk. Of die keer dat ik voor u liep en u luidkeels - want dat moet zo: luidkeels alsof er geen telefoon tussen zit - aan het telefoneren was en er stevig bij rochelde. Net toen ik me afvroeg wat uw gesprekspartner daarvan dacht, voelde ik een gedeelte van uw fluim de achterkant van mijn arm raken. Het liefst had ik me omgedraaid en een geweldige fluim tussen uw ogen gemikt, maar helaas ben ik opgevoed.
Zal ik het verder nog hebben over het blokkeren van de hele stoep zodat ik met gevaar voor eigen leven over de straat moet lopen?
Of over het feit dat u nog liever doodvalt dan een vuilbak te gebruiken voor uw lege blikjes en ander vuil?
Het zou ongetwijfeld een stuk meer zen zijn als ik me er niet aan ergerde, maar ik vraag me af wat er dan zou gebeuren? Nog minder manieren?

Ze heet Valentina

En ze is zeventien. En ze komt uit Llay Llay in Chili - zo'n negentig kilometer van Santiago. Ze is de beste van haar klas, gaat niet graag uit, speelt voetbal en wil later geneeskunde in Cuba studeren. Toch wel een verschil met onze eigen kinderen.
Grappig hoe je meteen op facebook gaat zoeken en teleurgesteld bent als haar pagina te goed beveiligd is. Gelukkig is haar mama wat toeschietelijker met informatie en kun je al eens een paar fotootjes bekijken. Van de  noches - oftewel de huwelijksreis - naar Buenos Aires. Met de nieuwe stiefvader.
'Het voelt alsof je water gebroken is als dat dossier aankomt,' zei een vriendin die ook ervaring heeft met AFS. En dat is het helemaal. Neen, ze is niet wat we dachten dat ze zou zijn. Ze ziet er anders uit en zoals ik al zei speelt ze voetbal. Maar na tien minuten surfen ben je helemaal mee. Het lijkt of je 'de familie uit Chili' al een beetje kent. Je zou vriendin kunnen zijn van mama Daniela en de stiefvader ziet er een sympathieke mens uit waarmee je wel een pint wil drinken. Het kleine zusje is helemaal om op te vreten en zelfs de Italiaanse AFS-student die momenteel bij hen woont heb je al gevonden. Wonderlijk, het wereldwijde web.

We hebben een mail gestuurd met een beetje een stomme foto van ons twee. Spur of the moment. Ik stop hem hierbij zodat je ook eens kan lachen.