En op een ochtend lijkt hij onoverbrugbaar ver weg. Je voelt het over je kruipen, langs je voeten, je enkels, je kuiten en als je wakker wordt, drukt het op je borst en probeer je het weg te houden uit dat plekje waar de tranen zitten. De dag ervoor dacht je nog: 'Het is bijna half september. Wat gaat de tijd toch snel!' En ook: 'Als alles goed gaat, hoef je hem niet elke dag te horen.' 's Nachts had je nog op zijn Facebookpagina gekeken waar hij staat te lachen op het strand naast zijn gastbroer. 'Fantastisch strand', dacht je toen je de pagina weg klikte.
'Missen' is fysiek. Een gevoel dat pijn doet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
mooi...
Zeer herkenbaar. En het went nooit, ook niet na tien jaar en reeds vele AFS-, Erasmus- en andere buitenlandervaringen met onze drie zonen. Gelukkig hoeft het niet alle dagen fysiek pijn te doen.
Een reactie posten