De Gedachte is Alles

Je blog uitprinten en dan de voorbije maanden in één trek doorlezen.
Het is raar, maar ik heb dat dus gedaan.

Conclusie 1:
Wat ben ik af en toe toch een dramaqueen. En ik kan ook een ferm stukske zagen.
Maar soms,  heel soms, schrijf ik dingen waarvan ik denk: 'Dàt heb je niet slecht geschreven. Die zin zit echt helemaal goed.'
(Raar genoeg denk ik dan ook: 'Ik wou dat ik het zelf verzonnen had.' terwijl... Nu ja).

Conclusie 2:
Wat een jaar was dat! Wannes weg en weer bijna terug. Valentina hier en weer bijna weg. Patrick weg bij de Vrije Pers en thuis. Ik (hopelijk) op weg naar een eigen fictiereeks die in 2013 voor het eerst moet verschijnen. Een nieuwe condensatieketel. Nieuwe ramen in de achtergevel. Een geschilderde voorgevel.
Toegegeven: die drie laatste zijn van een andere orde, maar ze zorgden voor bijna evenveel stress, al was het maar dat we achteraf de rekeningen moesten betalen. En daar overlappen ze dan met de eerste stresstoestanden die respectievelijk voor meer uitgaven / minder inkomsten zorgden.
Ik ga je er verder niet mee lastigvallen (dràààmàààà), maar het moest toch eens gezegd worden (zàààààgen).

En hoe gaat het nu?
Op dit moment is er één gedachte die alle andere opzij weet te duwen:
'Binnen minder dan twee weken is Wannes terug.' 
Ik kan niet in bed liggen denken aan pakweg het plot voor een nieuwe Code 37 of - pop! - daar heb je die gedachte weer, gevolgd door 'ik moet nog vlaggetjes maken voor aan het huis te hangen en hij moet me echt dat lijstje met goede vrienden doorgeven.'
Ik kan geen boodschappenlijstje maken of - pop! - daar heb je de gedachte opnieuw, gevolgd door 'ik moet er voor zorgen dat er de 23e charcuterie in huis is. Tonijnsla en préparé. Maar tonijnsla, dat mocht niet meer, dus daar moet ik nog een alternatief voor verzinnen.'
Ik kan niet werken aan een boek of - pop - (je raadt het al!) de gedachte, gevolgd door 'hoe gaat dat  zijn als Wannes voortdurend thuis is en Patrick en ik ook. Zijn we niet met teveel dan die hier een hele dag zitten? Daar komt geheid ruzie van.'

Je ziet. De Gedachte maakt me het leven niet gemakkelijk. Bovendien bezorgt ze me buikpijn. Eenzelfde soort buikpijn als in het begin van deze blog (vlak voor het vertrek van Wannes) maar toch weer anders. Zenuwen. Vlinders ook maar niet van het soort dat bij verliefdheid hoort. Of misschien ook wel (hoewel dat een beetje raar klinkt nu ik het zo geschreven zie staan - Wannes, ik bedoél het niet zo!). Continu een klein beetje misselijk. Niet genoeg om niet meer te kunnen eten (helaas!), maar genoeg om het vervelend te vinden. Lijstjes maken met alle dingen die ik nog moet doen. Lijstje verliezen en nieuw lijstje maken. Lijstje in agenda. Lijstje op bureau. Lijstje op een oude envelop die op de keukentafel ligt. Lijstje op de computer. Zes keer hetzelfde lijstje op verschillende plaatsen in huis.

De zenuwen voor Valentina heb ik vreemd genoeg nog niet, de lijstjes wel. Speculaaskruiden. Trui Antwerpen. De Post in Nederland. Juweeltje (?). En nog zo wat. De zenuwen en De Gedachte voor haar komen nog wel - maar twéé gedachten in één keer is zelfs voor mij van het goede teveel.

Ik hoop op rustiger water.
Ik zal het eens op mijn lijstje zetten.