Mijn straat

Mijn straat ligt in Borgerhout. Dat Borgerhout, ja, van de sms-en en de camionetten en de werkloze journalisten op de Turnhoutsebaan.
Mijn huis ligt tegenover de kerk. De dikke kerk die naar het schijnt op een peperbus lijkt.
Als ik in mijn huis sta en naar buiten kijk, woont rechts Wouter van Groen! en links Siegfried Verbeke van 'in de gevangenis wegens negationisme'. Daartussen wonen nog maar pas Jan en Christel en al heel lang Driss die de garage van Siegfried mag gebruiken voor zijn rommel en Wim die neuroloog is met zijn man Stefaan die Fausto Coppi speelt in theater Tol en den bompa die 's ochtends heel vroeg een sigaretje rookt voor zijn deur en dan heel luid 'goeiemorgen' zegt waarop ik alleen maar 'sssssst' wil doen en ook nog oude Anna die slecht te been is en nog maar weinig buiten komt.
Aan de kant waar geen kerk meer is, heeft een zwangerschapsvirus toegeslagen. Eentje is dit weekend geboren en er wonen nog vijf andere babytjes in evenveel buiken uit de straat. Ze heten Grote Anna en Kleine Anna - maar niet echt natuurlijk - en Simon en Arvid en Sam en Femke en Tuur en Nand en zijn kleine zusje en sinds kort ook Mia. Ze vinden allemaal moeilijk een plaatsje in de kleuterklas. Ze dragen soms zelfgemaakte kleertjes en hun ouders hebben niks met auto's. Ze gaan achter op de fiets of in de bakfiets of gewoon te voet.
In de straat hangen vlaggetjes gestikt door de buurvrouwen omdat ze dat leuk vonden en ook voor Music for Life, maar toch vooral omdat ze dat leuk vonden. Soms ontstaat er plots een soepruil die weer even snel verdwijnt. Misschien zijn de groenten op? Of de goesting, dat kan ook. Soms geven we feesten met halal vlees en halal kip en vinden wij dat allemaal prima. Soms drinken we uit protest voor een overleden buurman zijn huis een Jupiler. En in de zomer zetten we bloembakken buiten - die van de Lentepoets of die van onszelf.
Dat en misschien nog veel meer is mijn straat in Borgerhout.