Borgerhoutse realiteit: 'onze dakloze'

Wij wonen in een prettige buurt en zeker nu de straten heraangelegd zijn, ziet het er mooi en gezellig uit. De buren kennen elkaar en het gaat er meestal heel vriendelijk aan toe.

Na de heraanleg kregen we er een vaste buurtbewoner bij. Hij palmde één van de nieuwe bankjes als vaste slaapplaats in maar deed verder niemand kwaad en was 'proper op zijn eigen'. Thuis noemden we hem al snel 'onze dakloze'.
Zoals in:
'Onze dakloze snurkt wel heel luid.'
of
'Onze dakloze heeft precies nieuwe schoenen gekregen.'
of
'Ik heb onze dakloze thee zien drinken bij de Indiër op de Turnhoutsebaan.'

Onder buren werd er weinig over 'onze dakloze' gepraat, maar iedereen kende hem wel.

Waar hij in de zomermaanden overnachtte, weet ik niet, maar volgens één van de buurmannen sliep hij wel degelijk buiten.
Intussen heeft hij een vaste stek in het portaal van de kerk. Hij ligt er op een dubbelgevouwen oud dekbed onder een lichtblauwe deken. Zijn nieuwe schoenen staan netjes naast hem. Hij maakt geen rommel en hij snurkt nog altijd.

Maar het is wel winter. Aan het einde van de week gaat het vriezen.
En wat dan?
Wij maken ons ongerust over 'onze dakloze'.

Ik bel de Blauwe Lijn en vraag hen wat ik kan doen.
'Zeker geen eten geven', zegt de vrouw aan de telefoon. 'Geef hem de telefoonnummers van de plaatsen in de stad waar hij opvang kan krijgen en zeg hem dat hij ook terecht kan bij de politie in de buurt.'
Duh.
Telefoonnummers? En waarmee moet die man dan bellen?
Bij de politie? Hoe gaat hij daarop reageren?

Ik houd op straat een buurtwachter tegen en vertel hem over 'onze dakloze'. Hij legt me uit dat hij tegenwoordig in Deurne werkt en weinig kan doen in Borgerhout (waarom kan ik dergelijke zaken niet begrijpen?), maar hij belooft om zijn collega's te verwittigen. 'Onze dakloze' is bekend bij de buurtwachters. Hij spreekt geen Engels (laat staan Nederlands) en ze weten zelfs niet welke nationaliteit hij heeft. Hij is bovendien erg verward en bang. Een tijdje geleden werd hij opgepakt door de politie en zat hij een tijdje 'vast', maar ze hebben hem intussen weer vrijgelaten.

Gisteravond ging ik nog een keer kijken bij 'onze dakloze'. Hij snurkte luid, dus ik wist dat hij nog leefde - maar hij lag al sinds de ochtend onder dat dekentje. Ik heb intussen een mail naar Wouter van Besien gestuurd die recht tegenover het kerkportaal woont. Misschien kan hij aan wat touwtjes trekken.

Ik vraag me af hoe ik dit moet aanpakken?

Wat gebeurt er als ik hem te eten of te drinken geef? Iedereen is ervan overtuigd dat we hem dan niet meer 'kwijtraken'. De politie en de buurtwachter zeggen hetzelfde.
Dat zal wel, maar kan ik dit zomaar laten gebeuren?
Kan ik die mens nacht na nacht in de kou laten liggen terwijl ik zelf in mijn warme bed kruip?
Misschien wil 'onze dakloze' vooral met rust gelaten worden en vindt hij het vreselijk dat er mensen zich met hem bemoeien.
Misschien is hij gewoon bang.
Misschien ben ik gewoon te bang.